Uit de PZC van maandag 16 sept. 2024
Ze is vederlicht, een plaatje om te zien én een standvastige oude dame.
De Koutermolen viert feest.
Ze is licht, goed te bedienen en ziet er fantastisch uit. Toch is de Koutermolen in Hoedekenskerke een stokoude dame. Eentje die zware tijden beleefde. Maar het ‘vriendinnetje’ van molenaar Reinier Boogaard bleef strak op haar stekkie staan. Dit weekend viert ze haar 150ste verjaardag.
En dat is een wonder, als je naar oude foto’s kijkt. De korenmolen raakte, nadat er vanaf 1964 niet meer beroepsmatig mee werd gedraaid, ernstig in verval. Het binnenwerk werd er, illegaal, zo’n beetje volledig uit gesloopt. “Dit had heel anders af kunnen lopen.”
Boogaard is blij met het behoud van de dorpsmolen. “Ze is een fijn molentje om te draaien.” Ook zijn voorganger Mark Remmerts, nu molenaar op de Oranjemolen in Vlissingen, ging van 2007 tot 2023 voor haar door het vuur. “Ik zei vroeger altijd: ik ga naar mijn meisje toe.”
Ze bliezen haar nieuw leven
Dat beide mannen gek zijn op de jarige molen is niet zo vreemd. Ze brachten uren met haar door. Boogaards ouders kochten, nadat ze stopten met boeren, het spulletje naast de molen. ”Die stond dus in hun achtertuin.” Zijn vader was één van de mensen die zijn stinkende best deed om nieuw leven te blazen in de oude molen van Hoedekenskerke.
“Hij was landbouwer en vond het zonde om de molen in verval te zien gaan.” Met wat andere dorpsgenoten stond Boogaard senior aan de basis van Stichting De Koutermolen Hoedekenskerke. Deze stichting wist de molen in 2007 te kopen van de Duitse eigenaar Dieter Borngräber, die de verpauperde molen eerder al voortvarend restaureerde. Hij zette het gebouw in 2004 te koop.
Aan Remmerts de vraag of hij op de molen wilde gaan draaien. “Toen ze me vroegen, wist ik niet eens dat er een molen op het dorp was. Maar ik ben me erin gaan verdiepen en van het één kwam het ander.” Ook huidig molenaar Reinier Boogaard pikte het vak spontaan op, nadat zijn vader ziek werd en overleed. ,,We hebben onszelf aangeleerd hoe we moeten malen en bouwden langzamerhand een klantenkring op.”
Voorzitter Mitchel Vermeulen van de stichting maakt een diepe buiging voor de club mensen die zo keihard hun best doen voor de molen op zijn dorp. Vermeulen is gek op geschiedenis en erfgoed en een rasvrijwilliger, dus dat ze hem twee jaar geleden vroegen mee te doen is niet zo vreemd. Hij is beetje bij beetje meer om de oude maalmachine gaan geven.
Het lijkt zo vanzelfsprekend dat erfgoed, zeker als het er al 150 jaar staat. Maar sinds ik hierbij betrokken ben, merk ik dat het zó afhangt van het goed uitdragen van die molen.” En van de steun van al die vrijwilligers, overheden, sponsoren en donateurs. “Anders krijg je dit nooit voor elkaar.”
Met de rest van de molenvrijwilligers voelt hij zich verantwoordelijk voor het voormalig bedrijfsgebouw, dat vroeger cruciaal was in de voedselvoorziening van zijn dorp. Het is belangrijk om de molen mee te nemen naar volgende generaties, vindt de voorzitter.
Nog steeds genieten over 150 jaar
,,Alles wat we doen rondom de molen, ook zo’n dag als dit, doen we zodat mensen over 150 jaar nog steeds van deze molen kunnen genieten. Misschien wordt er over 150 jaar wel weer een jubileumfeest gevierd.” Die inzet is geen straf, blijkt zaterdag tijdens het feest ter ere van het 150-jarig bestaan. Er is livemuziek van Mooi Zeeland, er zijn pannenkoeken, verse babbelaars en ook de Oldtimer Trekkers en Motorenclub is van de partij.
En dan heb je nog de molenaars zelf. De liefde voor het vak spat van hen af. Boogaard:
“Het mooie is het werken met oude techniek. Je houdt een industrieel instrument draaiende, wat hier echt voor is gemaakt.”
